In 2006 besloot Patrick Rom, de vader van één van de spelers en tevens coach, om een eigen zaalvoetbalploeg op te richten. Vermits de grootste sponsor op dat moment een café uit Niel was, waar de club oorspronkelijk was gevestigd, werd geopteerd om de naam van dat café als clubnaam te gebruiken. Zodoende werd ZVC Den Tighel geboren.

Het eerste jaar van de club werd op sportief vlak een onverdeeld succes, het team speelde onmiddellijk kampioen in de derde afdeling van de Rupelliga, een afdeling van de Vlaamse Zaalvoetbal Bond. Wat nog opmerkelijker was, was het feit dat het team er bijna in slaagde het seizoen af te sluiten zonder één enkele nederlaag, een record. Op de laatste speeldag ging het echter mis, na een spannende wedstrijd met een ongelooflijk gemotiveerde tegenstander verloor het team met een nipte 6-5 score.

Dit fantastische eerste seizoen zorgde er uiteindelijk voor dat ZVC Den Tighel 4e werd op de jaarlijkse uitreiking "Nielse ploeg van het jaar".

Naar het einde van het seizoen 2006-2007 toe, deden geruchten de ronde dat de uitbater van café Den Tighel zijn zaak wou overgeven. Dit had zijn gevolgen voor de club, de toekomst was onzeker geworden. Rekening houdend met alle scenario's besloot de club een naamsverandering door te voeren.

Om niet meer afhankelijk te zijn van een café, koos de clubleiding voor een nieuwe, onafhankelijke naam. Al snel stond de keuze vast: AZZURRI BOYS! De keuze voor deze naam kwam voort uit het feit dat enkele leden van het bestuur en het team fervente supporters zijn van Italiaanse clubs: AC Milan en Juventus. Om rellen in de kleedkamer én tijdens bijeenkomsten te vermijden werd uiteindelijk gekozen voor een naam die verwijst naar de Italiaanse nationale ploeg, wat duidelijk te merken is aan het logo. Dit logo, dat op het einde van het seizoen 2006-2007 werd ontwikkeld, was trouwens het eerste clublogo.

AZZURRI BOYS 2007-2008

Staand van links naar rechts: Patrick (coach), Mikis, Geert, Michael, Geoffry (intussen geen lid meer), Ivan (afgevaardigde). Zittend van links naar rechts: Sam, Ben, Nick en Wim. Paul en nieuwkomer Nick ontbreken op de foto.

Tijdens het seizoen 2007-2008 voerden de Azzurri Boys een bittere strijd uit met ZVC Ter Locht, bijna het hele seizoen keken ze aan tegen een achterstand van amper 1 punt. Ter Locht werd uiteindelijk met dat puntje kampioen,  Azzurri Boys eindigde tweede, de rest volgde op ruime afstand. Van enige teleurstelling was echter geen sprake, de doelstelling was immers de promotie naar de eerste afdeling, waar de club glansrijk en probleemloos in slaagde.

In het tussenseizoen (zomer 2008) werd het logo in een nieuw kleedje gestoken, niet omdat men het oude beu was maar omdat er enkele details in het oorspronkelijke niet goed zaten. Met het oog op het laten drukken van dit logo werden deze details verbeterd. Ook werd de toon nóg meer gelegd op het Italiaanse karakter van de club, en werd het zelfs ietwat aangepast aan de nieuwe uitrusting die werd aangeschaft.




Het eerste seizoen in de eerste afdeling was zeer bewogen. Sommige clubs uit deze afdeling kenden ons maar voor de meesten waren wij een onbekende nieuwkomer. Al van de eerste speeldag was er commotie nadat we een 5-0 aan onze broek kregen wegens problemen met de identiteitskaart van één van de spelers. In de topduels stonden we aardig ons mannetje, wat meer dan eens tot frustraties leidde bij clubs die meestreden voor een plaatsje in de top 5. Aan de absolute nummer 1 viel echter weinig te doen, al zorgden we toch voor de nodige weerstand. Na enkele weken competitie konden de andere clubs niet anders dan ons beschouwen als een te duchten tegenstander.
Maar ook een bepaalde scheidsrechter speelde soms een in-vraag-te-stellen rol, een eerste keer door onze afgevaardigde onbegrijpelijk een rode kaart aan te smeren nadat hij deze eerst zowat een hele wedstrijd lang op onwaarschijnlijke manier had geprovoceerd . Het absolute dieptepunt van diezelfde scheidsrechter had ook het absolute dieptepunt in onze geschiedenis tot gevolg. Op 14 maart tijdens de uitwedstrijd tegen Ter Locht kwam het na de onkunde van deze man tot een verschrikkelijke vechtpartij waar zowat alle spelers alsook enkele supporters op beschamende wijze aan deelnamen. Dit zorgde voor spanningen binnen de club, waarbij de toekomst van Azzurri Boys zelfs in gevaar kwam. Het bestuur reageerde onmiddellijk op de website door haar verontschuldigingen aan te bieden tov tegenstrever, voetbalbond en toeschouwers, en stak de hand in eigen boezem. Op slechts één speler van Ter Locht na bleef het vruchteloos wachten op excuses van de andere betrokkenen. Helemaal onbegrijpelijk was het uiteindelijke verdict van de scheidsrechterscommissie: ondanks een 1-3 voorsprong waarbij slechts 3 minuten speeltijd resteerden, plus het feit dat de hele hetze ontstond door een speler van de tegenpartij (de scheids buiten beschouwing gelaten), werd ons buiten een 5-0 ff score ook nog eens een fikse boete opgelegd... Ter Locht ging vrijuit. De aanvankelijk al koele sfeer tussen beide clubs op sportief vlak, die een seizoen eerder ontstond, werd hierdoor nog veel koeler: de aartsrivaal van Azzurri Boys was nu definitief opgestaan. Onze spelers besloten hun wraak hiervoor te nemen, op sportieve wijze wel te verstaan. Elke toekomstige confrontatie zou steeds met de nodige gezonde, maar grote rivaliteit worden aangegaan.
Een niet onbelangrijk gevolg van dit voorval was onze klacht tegen de bewuste scheidsrechter en de garantie dat deze man nooit nog één van onze wedstrijden zou leiden.
De plooien binnen de club werden één per één gladgestreken en het einde van het seizoen werd toch nog interessant en spannend, al konden we onze vooropgestelde ambitie van een plaats binnen de top 5 niet waarmaken. Een zesde plaats was het uiteindelijke resultaat waar we niettemin zeer trots op waren.

La storia continua...